Bu sene okuduğum 33.kitap Susanna Tamaro'nun Yüreğinin Götürdüğü Yere Git adlı kitabı.
Yaşlı bir kadının uzakta olan torununa yazdığı gönderilmemiş mektuplardan oluşuyor. Bu tarz anlatımları çok severim, okurken de o keyifle okudum.
Geleneklerin değişmesi, kuşaklar arası farklılıklar, dile getirilemeyen yıllarca saklanan sırlar, hayatındaki pişmanlıklar, keşkeler, dile getirilmeye korkulan duygular ... Hepsi mektuplara işlenen yalın ama anlamı süslü olan cümlelerle gün yüzüne çıkıyor.
Duygu aktarımı çok güzel işlenmiş, ananenin hislerinin çoğunu birebir hissettim diyebilirim.
*Ölüm herkese yakındır ama yaşlılar bunu daha çok hisseder. Ölümle yüz yüze gelmeden önce kendisiyle yüz yüze gelen, gelmek isteyen, 80 yaşına gelmiş bir ananenin torununa yazılmış mektuplarından oluşuyor kitap. . Anneanne hayatta kaçırdığı, yapmak isteyip yapamadığı, hayatı nasıl daha güzel yaşayabileceği itiraflarını bir arkadaşına anlatır gibi torununa anlatıyor.
" Çok uzun zaman yaşadığım ve pek çok kişi yitirdiğim için biliyorum ki ölüler yoklukları ile değil de, onlarla bizim aramızda, söylenemeden kalan sözler yüzünden keder verirler asıl."
Anane bunun ayrımına varıyor ve torununa, o varken söyleyemediği, içinde biriken ve yılların ona kattıklarıyla harmanlayıp torununa samimi bir özür ve telkin sunuyor.
"Yapmaya değecek tek yolculuk, içimize yaptığımız yolculuktur. O özgün çağrıya kulak vermeli, yüreğimizin götürdüğü yere gitmeliyiz.
Kitap gerçekten çok duygusal okurken gerçekten çok etkilendim.Kitap puanım *10